Աղբյուր՝
Բժշկական հոգեբանության ուսումնական ձեռնարկ
Խմբագիր՝ Խ.Վ. Գասպարյան
Հուզական ինտելեկտի գաղափարը մշակվել է 70-80ական թթ. հիմնականում երեք գիտնականների՝ Գարդների, Սոլվեյի, Մայերի կողմից: Հուզական ինտելեկտ հասկացությունը ունի հիմնական երկու կողմ`
- հասկանալ ինքդ քեզ, քո նպատակները, ձգտումները, զգացումները,
- հասկանալ ուրիշին, նրա զգացումները:
Գոլմենն առանձնացնում է հուզական ինտելեկտի հինգ ոլորտ
- Ճանաչել սեփական զգացմունքները
- Կարգավորել սեփական զգացմունքները
- Մոտիվացնել ինքդ քեզ
- Ճանաչել և հասկանալ ուրիշների զգացմունքները
- Կարգավորել հարաբերությունները
Բար—Օնը (1999) հուզական ինտելեկտի համար մշակեց բազմատարածականության ձևաչափը: Նա հավատում էր, որ հուզական ինտելեկտը ներառում է հարմարվողականության մի շարք կարողություններ և ընդունակություններ: Այն կարող է կիրառվել բարգավաճման և նորանոր ձեռքբերումների համար, և այդ մեթոդներով մարդիկ հաջողություններ կունենան շրջապատի հետ շփումներում: Ըստ Բար—Օնի՝ հուզական ինտելեկտի ոլորտներն են՝
- հուզական ինքնագիտակցությունը
- ինքնավստահությունը
- Եսասիրությունը
- ինքնադրսևորումը
- Անկախությունը
- Կարեկցանքը
- ներանձնային հարաբերությունը
- սոցիալական պատասխանատվությունը
- խնդիրների հարթումը
- իրականության փորձարկումը
- ճկունությունը
- սթրեսային հանդուրժողականությունը
- ազդակների վերահսկումը
- երջանկությունը
- լավատեսությունը
Վերլուծելու և համադրելու ունակությունը որոշելու համար կիրառվում են տարբեր թեստեր, առաջարկվում լուծել մի շարք խնդիրներ, վերծանել ասացվածքների փոխաբերական իմաստը և այլն: Կիրառվում են ինտելեկտի հետազոտման տարբեր պսիխոմետրիկ մեթոդներ (Վեքսլերի թեստը, Բինե—Սիմոնի սանդղակը, Ռավենի թեստը և այլն):
Հուզական ինտելեկտի մասին թեստն անցնել այստեղ՝ n.hall-eq questionarry
