Հոդվածում ներկայացվում է հոգեվերլուծության ձևավորման պատմությունը՝ որպես նևրոտիկ խանգարումների դեպքում կիրառվող առաջին ոչ-դեղորայքային բուժման մեթոդի, ինչպես նաև նկարագրվում
են հոգեթերապևտիկ այս մեթոդի ժամանակակից տեսությունը, տեխնոլոգիան և կլինիկական դրսևորումները:
Հոդվածը պարունակում է.
ա) հոգեվերլուծողի ուսուցման կառուցվածքը,
բ) վերջինիս կայացման և մասնագիտացման առանձնահատկությունները,
գ) մասնագիտական կողմնորոշման կարևորությունը,
դ) հոգեվերլուծական բուժման գործընթացի որոշ բնութագրիչներն ու առանձնահատկությունը:
Հոդվածի եզրափակիչ հատվածում առանձնացվում են այն չափորոշիչները, որոնց կիրառմամբ հնարավոր է
ողջամտորեն կողմնորոշվել հոգեվերլուծողի ընտրության գործում: Շարունակությունն այստեղ՝ 
